Cargando...

Las dos en punto / Voaxa e carmín

Esther F. Carrodeguas, 2015

sobre

Datos técnicos.

Duración
>60'
Personajes
2
Actrices
2
Actores
0
Público
Adulto
Formato
Pequeño

Sinopsis.

Maruja y Coralia salen de casa, como cada día, maquilladas hasta la extenuación y vestidas a todo color dispuestas a dar su habitual paseo por las calles de Santiago de Compostela. Pasear, saludar, comprar Sansón y galletas maría, piropear a los mozos, insultar a las mozuelas... todo parece transcurrir sin cambio alguno. Sin embargo, hoy no va a ser un día como los demás: Coralia empuja a Maruja a escapar de sus rutinas, intentando cumplir sus sueños. Comienza así un viaje que abrirá heridas de guerra que volverán a doler como el primer día.

Notas.

«Las dos en punto» es una comedia terrorífica que da voz a Maruja y Coralia Fandiño Ricart, conocidas como Las Marías de Santiago de Compostela. Una historia de violencia machista, sexual, institucional, económica y social que nos hace ver que detrás del color del arcoiris, puede haber una realidad tan gris y quemada como la ceniza.

Otros datos.

Estreno: Naves de Matadero del Teatro Español
Estreno: Auditorio do Castelo, Mostra Internacional de Teatro de Rivadabia
Premio Abrente para Textos Teatrais, 2015
Publicación: Invasoras

Fragmento.

Aquí te dejamos un extracto de esta obra que ha sido escogido por la autora. Puedes leerlo y valorar así si te interesa solicitar el texto completo. Está en castellano y en gallego.

Solicítala.

Si esta obra se ajusta a tus necesidades y quieres leer el texto completo, pidéselo a la autora explicándole el motivo por el que te interesa su obra.

sobre

Esther F. Carrodeguas.

Biografía.

«Escribo. Porque me gusta. Y aunque paseo por los bordes de casi todos los lenguajes, al final siempre vuelvo a las letras como esa casa donde estás segura de la intemperie. Han sido mis maestras todas las que he leído. Todas las que me han abierto camino. Todas las personas, digo, y las obras, claro. Las obras de teatro y las arquitectónicas. Las obras de teatro y las obras en las carreteras que me enseñan la construcción desde el suelo, desde la tierra. Escribo. Porque me gusta. Porque me gusta y porque me gustaría que a alguien le gustara, supongo. Porque me gusta y porque lo necesito. Porque es mi forma de entender el mundo. Mi forma de divertirme, también. Mi forma de ser. Soy, escribo, estoy. To be or not to be es escribir o no escribir. Escribo.» (Esther F. Carrodeguas).

Escritura.

«Supongo que escribo de mujeres. Principalmente. De mujeres de andar por casa. Heroínas cotidianas que cambian el mundo amansando empanadas. Escribo: libre. En verso libre, digo. Normalmente más libre que verso. Normalmente me repito. Y me dicen: copias, pegas. La manera de avanzar que tienen mis textos: cabalgan. O son las olas del mar, otras veces. El humor. Me gusta. Lo uso. Le doy la vuelta a la tortilla y se quema quedándose cruda. Pero como todas, me busco. Y a veces no me encuentro. Supongo que escribo sobre mujeres fuertes, aunque son débiles, también. Supongo que escribo lo que necesito escribir. Y lo que me encargan. Y lo que me apetece. Y lo que toca. Escribo. Libre.» (Esther F. Carrodeguas).

«I suppose I write about women. Mainly. About the type of women you cross paths with on a daily basis. Everyday heroines who change the world by making empanadas. I write: free. In free verse, I mean. Normally more free than verse. I normally repeat myself. And they say to me: “copy and paste”. The way in which my texts develop: they go horseback riding. On other occasions, they surf on the waves of the sea. Humour. I like humour. I use it. I flip the omelette over and it burns, staying raw inside. But like everyone, I search for myself. And sometimes I don’t find myself. I guess I write about strong women, although they are also weak in other ways. I guess I write what I need to write. And what they ask me to write. And what I feel like writing. And whatever I have to. I write. Free.» (Esther F. Carrodeguas).

Obras.

2021. SUPERNORMALES / SUPERNORMAIS
Teatro Valle-Inclán, Sala Francisco Nieva
Programa de Residencias Dramáticas, Centro Dramático Nacional, temporada 2020-2021
Centro Dramático Nacional, Textos de las Residencias Dramáticas
2020. 32M2
Auditorio Municipal de Vigo
Nominada Mejor Texto Original, Premios María Casares
Edicións Positivas
2019. FEMINISSIMAS
Auditorio Municipal de Vigo
2019. REPÚBLICA SIDERAL
XIV edición do premio Barriga Verde (2020) de textos para teatro de monicreques (modalidade adultos)
Bahía Edicións, co-edición con Agadic
2018. LO ÚNICO QUE VERDADERAMENTE QUISE TODA LA VIDA ES SER DELGADA
Sala Berlanga, I Concurso de Monólogos Teatrales SGAE, 2021-2022
Seleccionada en el I concurso de Monólogos Teatrales SGAE 2021-2022
2018. MALCRIADA
Edicións Positivas, colección DiVersos
2018. PLAY
Auditorio Rianxo
Invasoras, colección GAL
Dentro del libro colectivo DRAMATURGA20
2018. #CAMIÑOS
Salón Teatro, Santiago de Compostela
2018. LOLÓ E MAMÁ
Auditorio Municipal, Vigo
Dramaturxia galega actual, Ed. Á feira
2017. BARBARIE EN BLANCO Y NEGRO / BARBARIE EN BRANCO E NEGRO
Aula Capella, Edifici Històric, Facultat de Filologia, Universitat de Barcelona
Revista Madrygal de Estudios Gallegos
2016. NA BUTACA. FANTASÍA Nº3 EN DOR MAIOR
Teatro Principal, Santiago de Compostela
Ed. Galaxia
2015. LAS DOS EN PUNTO / VOAXA E CARMÍN
Naves de Matadero del Teatro Español
Auditorio do Castelo, Mostra Internacional de Teatro de Rivadabia
Premio Abrente para Textos Teatrais, 2015
Invasoras
2013. REPÚBLICA
Revista Núa das Artes Escénicas nº8, Vigo, 2013
2011. FANTASÍA Nº1 EN MI MENOR
Sala Santart, Santiago de Compostela
Revista Núa de Artes Escénicas, 2011 + Traducción al castellano dentro del volumen: Déplacer, détourner, résister: la performativité artistique en jeu. Ed. Lansman, 2018
Leyenda
Estreno / Premio / Beca / Publicación